ميراث مكتوب - گویش قدیم شیراز دنبالۀ مستقیم گونه‌ای از فارسی میانه است که در فارس رواج داشته و در مراحل بعدی تحول خود با فارسی دری آمیخته و سرانجام در اواخر قرن دهم هجری به فراموشی گراییده است.
از جمله نمونه‌های بازمانده از این گویش پنج بیت در کتاب نسیم‌الربّیع ترجمۀ ربیع‌الابرار زمخشری (ترجمه پیش از 781 هجری) و بیتی در تاریخ وصّاف است. از پنج بیت مضبوط در نسیم‌الربّیع یک بیت از مثلثات سعدی و دو بیت از روزبهان بقلی است. در این مقاله به بررسی زبانی این نمونه‌ها پرداخته شده است.

براي مطالعه متن كامل مقاله «اشعار شیرازی دو کتاب نسیم الربیع و تاریخ وصاف» نوشته پژمان فيروزبخش كه در مجله زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (دورۀ جدید، شمارۀ دوم، پیاپی 2، خرداد 1392) منتشر شده است بر روي فايل زير كليك كنيد.