میراث مکتوب- کتاب «تاریخ شُعرای فارسیگوی بوسنی و هرزگوین» تألیف الویر موسیچ، دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، مترجم، پژوهشگر و ایرانشناس بوسنیایی با مقدمه غلامعلی حدادعادل، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تیراژ ۵۰۰ نسخه به زبان فارسی به همت رایزنی فرهنگی ایران در بوسنی و هرزگوین و با مشارکت انتشارات آرون ایران، منتشر شد.
حدادعادل در مقدمه این کتاب آورده است: از زمانهای دور، زبان فارسی همواره میراث دار فرهنگ غنی و تمدن شگرف ایرانیان بوده است. تأثیرگذاری تاریخی این زبان شیرین و کارکردهای آن، جایگاه فارسی را فراتر از یک ابزار ارتباطی قابل تفسیر میکند. از این منظر، زبان فارسی را میتوان به یک نظام پویا برای تبادل فرهنگ و گفتمان فرهنگی تعبیر کرد که در خلق و تولید ارزشهای بی بدیل در عرصههای علمی، ادبی، هنری، دینی و نظایر آن نقش آفرینی کرده است و در جای جای جهان امروز حضور و نفوذ دارد.
وی در ادامه، اضافه کرده است: کتاب پیش رو تلاشی است برای معرفی حضور زبان و ادبیات ارزشمند فارسی در کشور بوسنی و هرزگوین، فرصتی برای همه علاقهمندان به زبان مولوی، سعدی، حافظ و دیگر مفاخر ایران زمین است تا با ریشههای این زبان شیرین در بوسنی و تأثیر آن بیشتر آشنا شوند.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در متن خود ضمن تشکر از اهتمام موسیچ برای تألیف این اثر آورده است: وظیفه خود میدانم از آقای دکتر الویر موسیچ که کتاب حاضر را با دقت نظر ویژه تألیف کرده و از تلاشهای ایشان در راستای معرفی عمیقتر زبان فارسی در کشور بوسنی و هرزگوین سپاسگزاری کنم.
الویر موسیچ در این کتاب، آورده است: روابط فرهنگی و دینی دو کشور بوسنی و هرزگوین و ایران از دو هزار سال قبل و حتی در عهد عتیق نیز وجود داشته است. محققان با تکیه بر اسناد موجود، به این نتیجه رسیدهاند که زبان فارسی در زمان حکومت عثمانی و تا اواسط دوره حکومت اتریش-مجارستان؛ در برنامه درسی مکاتب و مدارس بوسنی نقش مهمی داشته است و در طول ۷۰ سال اخیر، در دانشکده فلسفه دانشگاه سارایوو در قالب رشته شرق شناسی تدریس میشود. به طوری که امروزه تعداد بسیاری از کلمات فارسی در زبان بوسنیایی ماندگار شده و از نظر مردم بوسنی، بخش جدانشدنی از زبان بوسنیایی است. همچنین، تعداد زیادی از اسامی و اسمهای خانوادگی مسلمانان بوسنی و هرزگووین و اسامی مکانها در این کشور، ریشه زبان فارسی دارند.
این ایرانشناس بوسنیایی ضمن ابراز ادای احترام به ایران و مردم خونگرم این سرزمین متمدن خطاب به مخاطبین کتاب میافزاید: این اثر، نتیجۀ چندین سال تلاش و کوشش به منظور ادای دِین و عرض تشکر از ملت عزیز ایران بابت آن همه احساسات ظریف و مقدّسی است که نسبت به دانشجوی خارجی در میهن عزیز خویش در سالهای دور، ابراز کردهاید.
جمشیدنژاد اول برای همۀ ما در میراث مکتوب حکم پدر را داشت. پدری همیشه خنده بر لب، شاداب و زنده و سرشار از امید به زندگی.