ميراث مكتوب - قدیم‌ترین نسخۀ شناخته‌شدۀ تمام مثنوی (یعنی هر شش دفتر به‌صورت یکجا) نسخۀ شمارۀ 51 موجود در موزۀ مولانا در قونیه است که به تاریخ دوم رجب سال 677 هجری قمری به خط محمدبن عبدالله القونوی الولدی کتابت شده است. اما نسخۀ اساس مجموعۀ حاضر به شمارۀ 182 (کهن 158) در کتابخانۀ سلیمانیه، ایوب سلطان، خسرو پاشا، کتب حضرت خالد در استانبول نگهداری می‌شود. این دفتر آخرین دفتر مثنوی است که به خط سلطان ولد، فرزند مولانا، استنساخ شده است.
همچنین در کتابخانۀ موزۀ مولانا در قونیه به مشارۀ 2036 دفتر چهارمی از مثنوی، شبیه دفتر ششم موجود در کتابخانۀ حضرت خالد در استانبول وجود دارد که آن نیز به خط سلطان ولد است. نسخه‌برگردان این دو دفتر به‌هرحال حاوی 8785 بیت، یا قریب به یک‌سوم محتوای مثنوی است که کاتب آن یک بار تمام مثنوی را در حین سرایش آن در مجالس مثنوی از سرایندۀ آن، پدر خویش، جلال‌الدین محمد شنیده است.
در نسخه‌برگردان این دو دفتر در بالای هر صفحه شمارۀ بیت آغازین و در کنار آن شمارۀ بیت پایانی همان صفحه مشخص شده است. بیت‌شمار هر دفتر بر اساس متن موجود است که منطبق با مثنوی شمارۀ 51 در قونیه است و نسخه‌برگردان آن را مرکز نشر دانشگاهی در سال 1371 منتشر کرده است. همچنین در هر دو دفتر در کنار بیت‌شمار متن اصلی، بیت‌شمار زنده‌یاد نیکلسون هم قرار داده شده تا کار تطبیق و مقابله برای محققان آسان‌تر شود.
کتاب مثنوی معنوی (دفتر چهارم و ششم)، سرودۀ مولانا جلال‌الدین محمد بلخی و به سعی و مقدمۀ دکتر توفیق ه‍. سبحانی است که انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی آن را در 531 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه، به بهای 400000 ریال منتشر کرده است.

منبع: فرهنگستان زبان و ادب فارسی