ميراث مكتوب - ونزبرو در كتاب مطالعات قرآني، دو معيار سبك و كاركرد را براي گونه شناسي متون كهن تفسيري قبل از طبري ارائه كرد. او با شناسايي دوازده ابزار تفسيري و وام گيري اصطلاحاتي از آثار تفسيري يهود، تفاسير كهن قرآن را به پنج گونه داستاني، فقهي، متني، بلاغي و تمثيلي تقسيم كرد.
وي براساس تحليل ادبي زمان پيدايش اين گونه ها، جز گونه اخير را با همين توالي تاريخي مي داند. در اين مقاله ضمن مروري بر گونه شناسي و تحليل ادبي ونزبرو، با بررسي سند و متن نسخه مستقل تفسير مجاهد به ارزيابي آن خواهيم پرداخت. اين بررسي نشان مي دهد كه هسته اصلي شكل مكتوب تفسير مجاهد كه مهم ترين ويژگي آن تبيين لغوي است به نيمه قرن دوم هجري مي رسد بنابراين، برخلاف ديدگاه ونزبرو نخستين گونه تفاسير، تفاسير لغوي بوده اند نه تفاسير داستاني.
آنچه در بالا مطالعه كرديد چكيده مقاله «بررسي و نقد ديدگاه ونزبرو درباره گونه شناسي و سير تاريخي تطور تفاسير كهن با تكيه بر تفسير مجاهد» نوشته نصرت نيل ساز، الهام زرين كلاه، است كه در شماره 2 فصلنامه پژوهش هاي قرآن و حديث به چاپ رسيده است.

براي بهره گيري از متن كامل اين اثر بر روي فايل پايين كليك كنيد.