ميراث مكتوب - فعل در زبان های ایران باستان بر مبنای زمان ، نمود، شخص ، شمار و دو جهت اکتیو و میانه بررسی می شود. بنابر دیدگاه رایج جهت میانه وسیلۀ تبدیل ریشه های گذرا به ناگذر است. این دیدگاه با مشاهده ریشه های گذرا به ناگذر است. این دیدگاه با مشاهده ریشه های فعلی شکل گرفته که در جهت اکتیو گذرا و در جهت میانه ناگذر هستند، در حالی که بررسی دقیق تر متون بازمانده از زبان های باستانی ایران، ویژگی های دیگری را آشکار می کند که اعتبار نظریۀ فوق را به چالش می کشاند.
این مقاله به تحلیل ساختار افعال میانه می پردازد و مقدمه ای است برای بررسی و بازنگری در طبقه بندی فعل های میانه در زبان اوستایی.
متن کامل مقالۀ « فعل هاي ميانه و بررسي آنها در اوستاي جديد» نوشته آژيده مقدم و نرگس نعمت الهي را كه در دو فصلنامه پژوهشهاي زباني ، سال سوم، شماره 2 به چاپ رسيده است را با کلیک بر فایل پایین مطالعه کنید.