ميراث مكتوب - مولانا محمد ولي دشت بياضي از شاعران مشهور قرن دهم و اهل خراسان (جنوبي) است كه در تذكره ها از او به شيرين سخني و استادي در سرايش شعر ياد شده است. در سال 1389 و 1390 دو چاپ از ديوان شاعر به دست داده شد. چاپ 1389 اين كتاب، به تصحيح دكتر مرتضي چرمگي عمراني، نسبت به چاپ 1390 برتري هاي بسيار دارد كه برخي از آن ها عبارت اند از: در اختيار داشتن نسخه هاي بسيار بيشتر، نسخه اساس بسيار معتبر و هم عصر شاعر، اشتمال بر تعداد بيشتري از اشعار، دقت فراوان در ضبط صورت صحيح لغات و ابيات و خوانش هاي صحيح از لغات مبهم. در مقابل، تصحيح محمدي تقريباً از همه اين ويژگي ها عاريست. در اين مقاله برآنيم كه با بررسي مقابله اي اين دو چاپ و قرائت هاي مختلف دو مصحح، نكات قوت چاپ ارجح را روشن كنيم تا پژوهشگران در انتخاب متن پژوهشي منقح تر، آگاهانه عمل كنند. نگارنده در اين بررسيِ مقابله اي به شيوه انتقادي عمل كرده و تنها به ضبط موجود در نسخ اكتفا نموده است و در ابتدا با كنار هم قرار دادن دو متن چاپي، تعداد اشعار، تعليقات و صورت ظاهري آن ها را با هم مقايسه نموده و سپس با كنار هم قرار دادن اشعار مشترك در هر دو تصحيح، ايرادات عروضي و ضبط هاي نادرست را نشان داده است.
ادامه مقاله «بررسي تطبيقي و مقابله دو تصحيح از ديوان ولي دشت بياضي» نوشته حامد نوروزي، منظر سلطاني را كه در شماره 24 فصلنامه علمي - ترويجي مطالعات فرهنگي اجتماعي خراسان به چاپ رسيده است با كليك بر روي گزينه دريافت فايل مطالعه كنيد.