ميراث مكتوب - «حلقه در گوش كردن» آييني كهن است كه در ميان اقوام و گروه هاي مختلف اجتماعي و براي مقاصد گوناگون معمول بوده است. بررسي ها نشان مي دهد كه از گذشته هاي دور، هم در گوش انسان ها و هم در گوش حيوانات حلقه مي كرده اند و هرچند گونه هايي از آن را به قصد زينت و آرايش به كار مي برده اند، غالباً براي گروه هاي فرودست جامعه، نشانه غلامي و بردگي بوده است. نگارندگان در اين مقاله، با تامل در پيشينه اين آيين در طول تاريخ و استخراج شواهد و نمونه هاي متعدد آن از متون ادبي و تاريخي، كاربردها و معاني مختلف و تنوع جنس و شكل اين حلقه ها را در عرصه تاريخ و ادب فارسي نشان داده اند.

آنچه در بالا آمده است بخشي از مقاله «حلقه در گوش كردن» در تاريخ و ادب فارسي» نوشته محمود عابدي و عباس بگ جاني است كه در شماره دوم فصلنامه علمي - پژوهشي ادب فارسي منتشر شده است.
متن كامل اين مقاله را با كليك بر روي گزينه دريافت فايل مطالعه كنيد.