ميراث مكتوب - گویش قدیم شیراز دنبالۀ مستقیم گونه‌ای از فارسی میانه است که در فارس رواج داشته و در مراحل بعدی تحول خود با فارسی دری آمیخته و سرانجام در اواخر قرن دهم هجری به فراموشی گراییده است. ازجمله نمونه‌های بازمانده از این گویش پنج بیت در کتاب نسیم‌الربّیع ترجمۀ ربیع‌الابرار زمخشری (ترجمه پیش از 781 هجری) و بیتی در تاریخ وصّاف است. از پنج بیت مضبوط در نسیم‌الربّیع یک بیت از مثلثات سعدی و دو بیت از روزبهان بقلی است. در این مقاله به بررسی زبانی این نمونه‌ها پرداخته شده است.
ادامه مقاله «اشعار شیرازی دو کتاب نسیم‌الربیع و تاریخ وصاف» كه در شماره دوم مجله زبان ها و گويش هاي ايراني منتشر شده است در فايل پايين مطالعه كنيد.