ميراث مكتوب - ادبیات عامیانۀ ایران، علاوه بر ابعاد ادبی و هنری، منبعی عظیم و سرشار از اطلاعات دست اول مردم ‌‌شناختی است و خوانندگان و پژوهشگران را با جنبه های گوناگون زندگی زمانۀ خلق اثر، چون باورها، خرافات، ارز ش ها و ضد ارزشها، طبقات گوناگون جامعه، مشاغل، نظام اداری و اجتماعی، اصول اخلاقی، و... آشنا می‌کند.
اسکندرنامه های منثور نیز از این دسته آثارند. در ایران اسکندرنامه های فراوانی به نثر و نظم، از اواخر سدۀ چهارم قمری تا عهد صفوی پدید آمده‌است.

این مقاله مستخرج از طرح پژوهشی نویسندگان با عنوان «مطالعه در افسانه‌های پهلوانی» است که در مرکز تحقیقات دانشگاه تربیت مدرس در حال اجراست و به معرفی اجمالی کتاب اسکندر و عیاران نوشتۀ مولانا منوچهرخان حکیم (مربوط به عهد صفوی) می‌پردازد و به‌تفصیل، اطلاعات مردم‌‌شناختی آن را دسته‌بندی و تحلیل می کند.

متن كامل مقاله «جنبه های مردم ‌‌شناختی داستان اسکندرنامه نقالی» نوشته دكتر حسن ذوالفقاري، دكتر بهادر باقري و ندا حيدرپور كه در شماره بيست و سوم فصلنامه ادب پژوهي منتشر شده است بر روي فايل پايين بخوانيد.