ميراث مكتوب - رويكرد روايت شناسي در قالب تحليل ساختاري متون به ما امكان مي دهد تا از طريق بررسي فرم يك اثر ادبي به نظام معنايي فراسوي آن دست يابيم.
همچنين از گذر بررسي ساختار و عناصر شكل دهنده روايت ها، در آثاري كه حاوي قصه ها و روايت هاي گوناگوني از يك ژانر ادبي مانند حماسه هستند دريابيم كه اصولي واحد، مشابه و تكرار شونده وجود دارد كه در ميان داستانها و روايت هاي موجود در يك اثر ادبي مشابهت ايجاد مي كند.
بر اين اساس «داستان فرود» از شاهنامه فردوسي را برگزيديم تا با رويكردي روايت شناسانه مورد بررسي و بازكاوي قرار دهيم و نقش فردوسي را در مقام راوي - نويسنده تلويحي در اين روايت روشن كنيم. بررسي داستان نشان مي دهد كه عنصر دگرديسي و استحاله شخصيت در روند روايت و شكل گيري پي رفت ها تاثير نهاده است و طوس كه در پي رفت نخستين داستان، نقش قهرمان را بر عهده دارد، در پي رفت دوم با گونه اي دگرديسيِ كرداري به قهرمان دروغين يا ضد قهرمان بدل مي شود و كاركرد و نقش ويژه ديگري مي يابد. همچنين در پايان اين بررسي مي توان بهرام را بر بنياد كاركردهاي مثبت وي به عنوان قهرمان برتر در داستان معرفي كرد. وجود هفت كاركرد متفاوت از الگوي روايي پراپ در داستان مورد نظر از تفاوت نوع روايتگري فردوسي در شاهنامه در مقايسه با روايت گري در داستانهاي عاميانه حكايت مي كند و مي تواند به عنوان يكي از ضعف هاي اين الگوي روايي در تحليل متون روايي مبني بر وجود الگويي ثابت براي همه روايت ها باشد.

متن كامل مقاله «روايت شناسي داستان فرود سياوش» نوشته
مينا بهنام و دكتر محمد جعفر ياحقي كه در شماره 26 فصلنامه علمي - پژوهشي كاوش نامه زبان و ادبيات فارسي منتشر شده است در فايل پايين مطالعه كنيد.