ميراث مكتوب - خطه فارس از ديرباز در ادوار مختلف تاريخي، چه پيش از اسلام و چه در دوره اسلامي، همواره به عنوان مركزي براي استقرار حكومت و پيرو آن فرهنگ و هنر مورد استفاده قرارگرفته كه اين امر سبب رشد و بالندگي هنر تصويرگري (كتاب آرايي) در اين ناحيه شده است. وجود نسخه هاي گوناگون مصورشده از مكتب شيراز در دوره هاي مختلف، گواهي بر اين مدعاست.
باتوجه به آثار ساخته شده در اين منطقه كه مستقل از سنت تصويرگري در شرق ايران است، اين سوال پيش مي آيد كه چگونه ميتوان تاثير عناصر تصويري پيش از اسلام را كه همچون يك سنت تصويرگري در منطقه فارس وجود داشته است، مشاهده كرد. بنابر آنچه گفته شد هدف از نگارش اين مقاله، يافتن وجوه اشتراك ميان سنتهاي تصويري پيش از اسلام با شاهنامه هاي مصورشده خطه فارس در عهد آلاينجو است. از اين رو نخست، اشارهاي كوتاه به تصوير و تصويرسازي كتابهاي مختلف تاريخي مورخان ايراني همچون ابن بلخي، مسعودي و اصطخري شده و سپس با ويژگيها و خصوصيات تصويرسازي آثار ساساني مقايسه و ريشه هاي تصويرسازي مكتب شيراز در عهد آلاينجو بررسي شده است.
به بيان ديگر، تطبيق تناسبات و نحوه تركيببندي در دو شاهنامه مكتب شيراز آلاينجو با نمونه هاي بازمانده از آثار دوره هاي پيش از اسلام، در اين مقاله مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش تحقيق به كارگرفته در مقاله پيشرو، تطبيقي - تحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات آن نيز كتابخانه اي بوده است. باتوجه به بررسي اسناد تاريخي و نيز تطبيق عناصر تصويري، اين چنين به دست آمده كه مي توان از وجود سنت تصويرگري در اين ناحيه برپايه سنتهاي تصويري پيش از اسلام به عنوان عاملي موثر در شكل گيري مكتب شيراز در عهد آلاينجو سخن بهميان آورد.

براي مطالعه متن كامل مقاله «تاثير سنت هاي تصويري ساساني بر نگارگري مكتب شيراز در عهد آل اينجو» نوشته غلامرضا هاشمي و علي اصغر شيرازي كه در دوفصلنامه داراي رتبه علمي - پژوهشي (هنر و معماري) سال سوم، شماره 5، منتشر شده است بر روي فايل پايين كليك كنيد.