ميراث مكتوب - ارجاع به منشأ ریشه شناختی برخی از داروهای مفرده، به درست یا غلط، در رساله های داروشناسی دورۀ اسلامی از جمله رساله های نگاشته شده در اندلس، کاملاً رایج است و کسانی که با این مواد کار کرده اند، آنها را به خوبی میشناسند.

به همین دلیل است که امروزه هیچ کس از نقل قولی که سیمونت ( 1888:xxv پانوشت2) به لوکلر نسبت داد، شگفت زده نمیشود:
می دانیم که مسیحیانِ قرطبه، در سدۀ 4ق/10م به زبان لاتینی میخواندند و در زمان ابن بیطار نیز به این زبان سخن گفته میشد، زیرا او در کتابش، دربارۀ 30 دارو با نامهای لاتینی نوشته است. بی تردید، مسیحیان، دکانهای فروش گیاهان دارویی داشتند و آنها را با نامهای لاتینی می فروختند، و گرچه بربر بودند، دانش آنها برای عربهای مخاطب ابن بیطار ضروری می نمود.
سیمونت، حتی از این هم پیشتر رفت و بر این اساس که واژۀ «لاتینی» معادل «عجمیةالاندلس» است، نتیجه گرفت که مردم، در سدۀ 7ق/13م در اسپانیای اسلامی به زبان کاستیلی کهن سخن میگفتند (سیمونت 1888: xxv).

ابن بیطار در کتاب الجامع، دربارۀ 30 واژه با ریشۀ لاتینی و دیگر زبانها، که به زعم وی به زبانهای غیرعربیِ اندلس مربوط بودند، نوشت. او این واژگان را برای تسهیل در شناسایی مفردات گوناگون رساله های دیگر یا نشان دادن فضل و دانش خود افزوده بود. به هر روی، الجامع ابن بیطار، تنها یک رویداد شگفت در مجموعۀ آثار دارویی اندلس نیست بلکه نتیجۀ گردآوری و گاهی تغییر شکل اطلاعات منتقل شده از نویسندگان پیشین است.

ادامه مقاله «واژگان رومی‌ تبار در رساله‌ های دارویی نگاشته شده در اسپانیای دوره اسلامی ریشه و انتقال آن» نوشته کارمن بارچلو به ترجمۀ زينب پيري كه در شماره سوم دوفصلنامه ميراث علمي اسلام و ايران منتشر شده است را بر روي فايل زير مطالعه كنيد.

اخبار مرتبط
.........................................................

ترتیب و توالی سال‌های عادی و کبیسه

علوم ایرانی، علوم عربی، یا علوم دورۀ اسلامی؟

شاخص نوروز در روستای ترازوج خلخال




دريافت فايل