ميراث مكتوب - مقامات حسینی یکی از منظومه‌های حماسی در مورد عاشورا در ادب فارسی است که مرحوم میرزا محمد اکبر منشی بمرودی قاینی دبیر دربار نادرشاه افشار، آن را در سال 1170 ه.ق سروده است.

این منظومه حدود 4300 بیت دارد، بر وزن و قالب شاهنامه فردوسی.

امتیاز این منظومه نسبت به آثار مشابه خود در آن است که برخلاف آنها، نوعی حماسه بوده و لحنی کاملاً حماسی دارد که در هیچ جای آن نشان از تأسف، غم و اندوه نسبت به حادثه کربلا و شهادت امام (ع) و یاران ایشان وجود ندارد. در صورتیکه آثار منظوم و منثور درباره قیام عاشورا عموماً نوعی مرثیه درباره مظلومیت و شهادت امام حسین (ع) هستند.

این منظومه حماسی، نسخ خطی فراوانی دارد که در کتابخانه‌ها و موزه‌های مختلف نگاهداری می‌شود. کتب تاریخ محلی اغلب از روی هم به اختصار شاعر را معرفی کرده و نامی از منظومه‌اش برده آند. نویسندگان این سطور، نسخه‌های این اثر را گردآوری و تصحیح کرده‌اند. این مقاله بر آن است که با استفاده از آثار محدود بیرونی و نشانه‌های درون متنی، شاعر، منظومه، نسخه‌ها و ویژگی های آن را بررسی کند.

ادامه این مقاله را که در پیام بهارستان شماره 20 منتشر شده است،‌ در فایل زیر بخوانید