ميراث مكتوب - سرقت در اصل به معنی دزدیدن و سرقت ادبی، یعنی به عاریت‌ گرفتن و اقتباس سخن دیگران است. سخن ‌گفتن از واژه‌ای چون سرقت ادبی کاری است سهل و ممتنع؛ سهل از آن‌رو که همه فکر می‌کنیم به راحتی می‌توانیم از سرقت و دستبرد ادبی سخن بگوییم و ممتنع از آن‌رو که باید برای هر ادعایی مبنی بر سرقت ادبی به مستندات توجه کنیم؛ یعنی برای هر کدام از شعرها و سخنانی که معتقدیم مورد دستبرد قرار گرفته، باید دلایل مکتوب و قانع‌کننده‌ای بیاوریم.

سرقات ادبی در اصطلاح بخشی از نقد ادبی است که دربارۀ انواع عاریت‌ها و اقتباس‌های شاعران و نویسندگان از یکدیگر بحث می‌کند. توجه به اقتباس‌ها و شباهت‌های میان آثار نویسندگان و شاعران در تاریخ ادبیات جهان سابقۀ دیرینه‌ای دارد و کسانی چون ویرژیل، سوفوکلس، شکسپیر، مولیر و گوته به سرقت مضامین و افکار دیگران متهم شده‌اند.

فهرست مطالب این کتاب بدین ترتیب است:

فصل اول: کلیات و تعاریف؛

فصل دوم:شاعران و نویسندگان در نقد سرقات؛

فصل سوم: سرقت تصویرها؛

فصل چهارم: دستبردهای ادب فارسی؛

فصل پنجم: گونه‌شناسی سرقات؛

فصل ششم: سرقات ادبی در روزگار ما.

سرقات ادبی: سخن ربایی و گونه های آن و نقد منابع و ماخذ نوشته محمود فضيلت در 357 صفحه، شمارگان 550 نسخه به بهاي 160000 ریال در قطع وزيري از سوي نشر زوار در سال 1392 منتشر شده است.

منبع: كتابخانه تخصصي ادبيات