ميراث مكتوب - به جرات مي توان شاهنامه را سرچشمه و منبع لايزال ميراث مشترک ايرانيان دانست. در اين کتاب که حقيقتاً شاه نامه هاست، استمرار هويت ايراني را از دنياي اسطوره ها و حماسه ها تا واپسين فرمانروايان ساساني مي توان به آشکار تماشا کرد.

بي هيچ گماني فردوسي در احياي زبان فارسي که از ارکان هويت ملي شمرده مي شود، نقش بي چون و چرايي داشته و محتواي شاهنامه داراي ويژگي هايي است که سبب شده هويت ملي تا امروز استمرار يابد. يکپارچگي سياسي، يکپارچگي جغرافيايي و به ويژه يکپارچگي روايات برخي از ويژگي هاي اين کتاب ارجمند به شمار مي آيد.

شاهنامه منشور چندپهلوی فرهنگ ایرانی است، که هر پهلویش جلوه‌ و رنگی دیگر از سایر پهلوها، و در مجموع هماهنگ با هم را می‌تاباند.

در كتاب شاهنامه، شاه‌نامه‌ها كه به تازگي به قلم زنده ياد رحيم رضازاده ملك منتشر شده است هشت مقاله درباره شاهنامه و فردوسی که هر یک به وجهي کوشش در روشن کردن گوشه‌‌ ای از شاهنامه یا زندگی فردوسی را دارد گردآوری شده است.

عناوين اين مقالات به شرح زير است:

دیباچه شاهنامه ابومنصوری

مقدمه فردوسی بر منظومه شاهنامه

مزدک بامدادان در شاهنامه

آفرین رستم، کیخسرو را

یاد رودکی در شاهنامه

شصت و سه سالگی فردوسی

اسکندر در شاهنامه

«ببر» و «ببریان»

رضازاده ملك، رحيم: شاهنامه، شاه‌نامه‌ها، تهران، طهوري، 216 صفحه، 1393.