میراث مکتوب - از یادداشت های روزانۀ عین السلطان قهرمان میرزا سالور (1250 - 1324ش) به روشنی بر می آید که بعدالصمد میرزا عزالدوله، برادر بزرگ ناصرالدین شاه  قاجار (1224 – 1308 ش) از همان نخستین دیدار خود از الموت (25 رمضان 1303 ق) شیفتۀ این سرزمین جادویی شد.

سفرهای بعدی او به آنجا، بر این علاقه مندی افزود؛ بدان حد که «الموت جان شیرین عزالدوله» تلقی شد.

ظاهراً دو موضوع بیشتر از موضوعات دیگر، توجه عزالدوله را بدانجا معطوف داشته بود: یکی طبیعت و کوه های متنوع آنجا، که برای امر تفریح و شکار او دلپذیر می نمود. دوم درآمد اقتصادی، مخصوصاً معادن نهفته در دل کوه های الموت. او خود به فرزندش، عین السلطنه قهرمان میرزا، که از حکمروایی الموت تنی خسته داشت، گفته بود:

قلعۀ حسن آنجاست، مملو از ذخایر است، هلاکو آنجا اردو زده، خواجه نصیر چه کرده، تمام آن کوه ها پر از معادن است...

• ادامۀ مقالۀ «یغمای قلعۀ عزدالدوله در زوارک الموت» نوشته گلنار کریمی و عنایت الله مجیدی که در شماره 58 و 59 دوماهنامۀ تخصصی گزارش میراث منتشر شده است را اینجا بخوانید