میراث مکتوب - محمد بن جریر طبری (226 – 310 قمری) و خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی (645 – 718 ق) هر دو از تاریخ نگاران بزرگ در ایران دورۀ اسلامی، نظر به روش و صورت و مادۀ تاریخ نگاریشان برخی افتراق ها و بعضی اشتراک ها با هم دارند.
طبری، چنان که دانسته است، نخستین مؤلف مسلمان به شمار می رود که تاریخ خود را به ترتیب سنواتی (chronology) تدوین کرد، چنین روشی را در تاریخ نگاری شیوۀ «سال نامه» گویند. ولی باید گفت چند دهه پیش از وی، ابوعیسی منجم ایرانی تبار کتاب تاریخ سنی العالم خود را بر حسب سال ها، به شیوۀ یهودی – مسیحی از آغاز آفرینش تألیف نمود که در تاریخ اسلام هیچ گاه سابقه نداشته است.
خطیبی میدانست هویت ایرانی با شاهنامه و زبان فارسی پیوند ذاتی دارند و برای حفظ زبان فارسی، هماره باید از فردوسی گفت و درباره شاهنامه نوشت.
افزودن دیدگاه جدید