میراث مکتوب - نام عزیز «غلامرضا طاهر» را نخست بار در بهار 1387 شنیدم؛ در روزهای حسرت انگیز و بی بازگشتی که افتخار شاگردی دکتر مهدی نوریان را در دانشگاه اصفهان داشتم.... یادم هست و یادم نیست ! نشسته بودیم در کلاسی که روشنای دلچسب خورشید بهاری از روزنش به درون می افتاد و جادوی اردیبهشت، زمان را در وسعت آن گم می کرد.

متن کامل این مقاله به قلم دکتر گلپر نصری که در شمارۀ 44 مجلۀ دریچه منتشر شده است اینجا بخوانید.