«خر داغ کردن»: یک ضرب المثل ایرانی در امثال و حکم دهخدا
وحید سبزیان پور
میراث مکتوب- دهخدا (1363: 2/727) در ذیل ضرب المثل «خر داغ می کنند، کبابی در کار نیست» نوشته است: «در معنی مثلی، طمعی بیجاست». آن گاه بدون شرح و ترجمه، دو عبارت عربی زیر را نقل کرده است: - لا تَتْبَعَنْ كُلَّ دُخانٍ تَرَى / فالنَّارُ قدْ توقَدُ لِلكَيّ - رُبَّ نارٍ كَيٍّ خِيلَتْ نارَ شَيءٍ. این مضمون از امثال ایرانیان باستان است که به ادب عربی نفوذ کرده است، زیرا جاحظ (1968: 39) می گوید: «يقول العرب: طالِبُ الفَلاحِ كالضَّارِبِ بِالْقِداحِ؛ سَهمٌ لَهُ وَ سهمٌ عَلَيهِ»: «طالب نجات مانند قمارباز است گاه (تیر قمار) به نفع او و گاه به ضرر اوست.» جاحظ در ادامه به عنوان شاهدی از امثال ایرانی، جمله ای فارسی را که الفاظ آن کمی ناآشنا است نقل می کند: «نه هرجا كه دوذ آيد دير برتك توكداني نهند» سپس مثل فارسی را این گونه به عربی ترجمه می کند: «لَيسَ كُلُّ دُخَانٍ طَبِيخٍ رُبَّمَا كانَ دُخانُ كَيٍّ»: «هر دودی از آشپزی نیست ممکن است از داغ کردن باشد.»
برای بهره گیری از ادامه مطلب، روی «دریافت فایل» کلیک کنید.
افزودن دیدگاه جدید