وحید سبزیان پور

نکته ای دربارۀ بیتی از شاهنامه

وحید سبزیان پور
میراث مکتوب- بر اساس آنچه در شاهنامه آمده است، بزرگمهر حکیم در سن جوانی به جمع هفتادنفرۀ حکیمان و دانایان دربار انوشروان می پیوندند. وقتی در جمع دهان به سخن می گشاید همگان از دانش و هوش او دچار حیرت می شوند و مشکلات و مسایل خود را از او می پرسند. یکی از سؤال های دانایان از بزرگمهر این است:
«با چه کاری می توان نیکنام و عاقبت به خیر شد؟ بزرگمهر در پاسخ می گوید: از گناه دور شوید، همه جهان را مانند وجود خود بدانید و آنچه را که برای خود نمی پسندید برای دیگران نخواهید:
يكى گفت كاندر سراى سپنج
نباشد خردمند بى‏درد و رنج‏
چه سازيم تا نام نيك آوريم
در آغاز فرجام نيك آوريم‏
بدو گفت: شو دور باش از گناه
جهان را همه چون تن خويش خواه‏
هر آن چیز کانت نیاید پسند
تن دوست و دشمن در آن بر مبند»
(فردوسی، شاهنامه: 2/1483)
نوع سؤال درباریان نشان از آن دارد که آنچه در زندگی مهم است، نیک نامی و سربلندی و عاقبت به خیری است که غالب بر فرومایگی و حقارت است.
فردوسی، از زبان بزرگمهر، اشاره به اصلی می کند که در همۀ ادیان و مکاتب اخلاقی به آن اشاره شده است: آنچه برای خود می خواهی برای دیگران هم بخواه.

برای بهره گیری از ادامه مطلب، روی «دریافت فایل» کلیک کنید.



دريافت فايل


افزودن دیدگاه جدید

Filtered HTML

  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • تگ‌های HTML مجاز: <a> <em> <strong> <cite> <blockquote> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.