ميراث مكتوب - آنچه در ادامه می آید بخشی از مقالۀ «غفلت از کیست؟ ملاصدرا یا دایرة المعارف بزرگ اسلامی، یا ...؟» نوشته جویا جهانبخش است. اين مقاله در شماره 296 ماهنامه جهان كتاب منتشر شده است.

یکی از دوستان ارجمند من که درس «فلسفه» خوانده است و درد «کلام» دارد، این روزها نظرم را به یک کتاب دانشگاهی جلب کرد که موضوع بسیار مهمی را بر می رسد:

معقولیت گزاره های دینی (بازخوانی نظریۀ غزالی). نویسندۀ آن آقای شهاب جعفری ندوشن این کتاب را نخست در قالب پایان نامۀ دانشگاهی خود تدوین کرده و سپس در سلسلۀ انتشارات دانشگاه امام صادق (ع) به چاپ سپرده است.

آنچه از متن کتاب تأمل برانگیزتر است، دیباچۀ آن است که به قلم استاد این دانشجوی محترم نوشته شده است: دکتر بیوک علیزاده؛ و گمان می کنم به مثابت سندی از آن چه در نظام آموزشی ما می رود و چگونگی مکتوبات و مطبوعاتی که در این روند زاده می شود – و به ویژه در مقایسه با شعار بلند و دلپسند «تربیت اسلامی – مرجعیت علمی» که بر جلد منشورات آن دانشگاه نقش بسته است، شایان درنگ و اعتنا باشد. خاصه اگر زمانی مردمانی بلندهمت و ژرف بین بخواهند تاریخ فرهنگی این سال ها را بکاوند و مقدرات فرهنگی عصر ما را بازشناسند، این دیباچه و امثال این دیباچه، ای بسا که پیشانی نوشت راستین مطبوعات دانشگاهی ما باشد.

البته مایۀ خوشوقتی – و شاید هم: نمود بدبختی! آن است که چنین سندهای فرهنگی نادر نیست؛ و چنین دیباچه ها که نقد حال ما اکنونیان، بل: از ما بهتران مراکز آموزشی و پژوهشی پر افتخارمان، را آینگی تواند کرد، فراوان است!

متن كامل اين مقاله را بر روي فايل پايين بخوانيد.