میراث مکتوب- در بعضی نسخ و چاپ­‌های شاهنامه یا منابعِ منظوم و منثورِ دیگر، تک‌­بیت‌ها یا دوبیت‌­هایی به نام فردوسی آمده است که پشتوانۀ استواری در دست‌­نویس‌­های کهن و معتبرِ شاهنامه ندارد و از این روی سرودۀ فردوسی نیست، ولی به دلایلی مانند: مضمونِ اخلاقی و تعلیمی، زیباییِ ادبی، مَثَل‌شدگی و تکرار، در سنّت ادبی ایران به نام فردوسی مشهور و متداول شده و در مآخذ مختلف (عمدتاً مربوط به امثال فارسی) آمده است.

سجاد آیدنلو در مقالۀ «دربارۀ چند بیتِ منسوب به فردوسی» دوازده نمونه از این‌گونه ابیاتِ غیراصیل و منسوب به فردوسی را مطرح و سابقۀ آن‌ها را در نسخه‌­ها و چاپ‌­های شاهنامه و آثار دیگر بررسی کرده است.

این مقاله در شمارۀ 64 مجلۀ علمی پژوهشی «آینۀ میراث» به چاپ رسیده است.

برای خواندن متن کامل مقاله کلیک کنید.