کتاب «خلاصة الأشعار و زبدة الأفکار» بخش همدان و لاحقههای بغداد و جُربادقان و خوانسار و نواحی آن بلاد تألیف میرتقیالدین کاشانی با مقدمه، تصحیح و تعلیقات مرتضی موسوی و رضوان مسّاح منتشر شد.
کتاب «تغییرات و ترقیات در وضع و حرکت و مسافرت و حمل اشیا و فواید راهآهن» نوشتۀ محمد کاشف (1244-1308)، بهکوشش محمدجواد صاحبی، بازچاپ شد.
چاپ دوم دیوان حافظ (کهنترین نسخۀ شناخته شدۀ کامل - کتابت 801 ق) از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.
«ترجمۀ قرآن موزۀ شاهچراغ (ع) (ترجمۀ فارسی کهن)» با تصحیح زهرا ریاحیزمین، از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب چاپ و منتشر شده است.
محسن بهرامنژاد، عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) قزوین کتاب «تاریخ رستمخان سپهسالار گرجی» تألیف بیجَنِ تاریخصفویخوان را تصحیح کرده است.
«کلیات اشعار وقاری طبسی یزدی» با تصحیح علیرضا فرجامی از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.
مقالۀ چهارم کتاب «جُمَل الفلسفة» دربارۀ موسیقی نوشتۀ محمدبن علیبن عبداللّهبن محمد هندی به کوشش محمدتقی حسینی تصحیح و از سوی مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب منتشر شد.
ابونصر فتح بن موسی خضراوی در کتاب «نظم الأنماط المُبدَعات من کتاب الإشارات» که با تصحیح علی اوجبی به چاپ رسیده، در قالب ارجوزه و مثنوی نمطهای هشتم، نهم و دهم اشارات ابوعلیسینا را به نظم درآورده است.
فرهنگ مصادر عربی ـ فارسی با نام «کتابُ المُهَذَّب فِی المَصادر» نوشتۀ یعقوب بن احمد کُردی نیشابوری (تألیف پس از سال ۴۳۸ هجری قمری)، به صورت نسخهبرگردان با تحقیق مسعود قاسمی به چاپ رسیده است.
مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب سیصد و هفتاد و چهارمین اثر خود را به انتشار تصحیح «دیوان عبدالقادر نائینی (زنده در قرن هفتم)» با مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمود ندیمی هرندی و تهمینه عطائی کچوئی اختصاص داده است.
خطیبی میدانست هویت ایرانی با شاهنامه و زبان فارسی پیوند ذاتی دارند و برای حفظ زبان فارسی، هماره باید از فردوسی گفت و درباره شاهنامه نوشت.